Umagang-umaga, nagbo
blog na naman ako. Ok lang. Wala pa namang 8:00 am eh. Di ko alam kung bakit pero
after what seemed to be endless excruciating moments over something I should not have wasted time in, eh
I feel so light and up again.
God must have taken charge over my life now. He truly must be.
Paglapag ko pa lang ng
bag ko sa
chair ko,
on agad ang
notebook at ang
water dispenser para sa
hot water ko. Parang nasa bahay lang ba? Hubad ng sapatos at sabay saksak sa paa ng
pair of sheep-ish bed slippers ni Ms. Ria (na iniwan sa
office kay Ms. Rina na syang tunay na nagmamay-ari nito). Lambot sa paa. Gusto kong sumayaw. Wala pang tao sa
office eh. Kung kelan naman gusto ko ng
partner para mag-
sway-sway sa pinapatugtog kong Michael Buble songs eh saka naman hindi nagpapakita yung mumu sa ECCP
office (ok,
i take that back. Takot ako sa mumu eh.) Timpla na ako ng Milo
drink ko, for
energy daw. (Nadaan na naman ako sa
ads.) Pagewang-gewang ako sa tugtugin habang iniikot ang kutsarita sa
cup of chocolate drink ko. Feeling ko para akong kutsaritang sumasayaw nung makita ko ang
reflection ko sa
window. Hmmmm... payat ko na ah! Ok lang yun. Papa
gara
ge sale ako ng mga damit na pinagpayatan ko. Hahahaha.
Ibang
songs naman.
Somewhere Over the Rainbow by Nora Jones. Humahampas yung mga balikat ko sa
tempo ng
song. Para akong si Maja Salvador. Hahaha. Sa ganda at payat ko ngayon, di na ako nalalayo sa kanya(
in my dreams).
Anyway, I still think Nora Jones and Michael Buble sound good together. I mean, they can make a good couple singing forever. Di ba? Madalas kasi pinagbabasehan ng tao ang
looks, hence the phrase they look good together. Para maiba naman, wag na lang tignan sa mukha, sa boses na lang.
They sound good together. O di ba? Tignan mo si Rachel Ann at Christian Bautista.
I do not think they sound good together, kaya ayun, naghiwalay sila. Pokwang and Christian siguro, pwede pa.
Eh bakit
way to recovery? Kasi nga,
I'm singing again like I own the voice of God.
I'm dancing again like there's no one watching.
Cool yun.
Being yourself, your happy true self. So fully recovered na ako? I'm getting there! Yuhooooo....
*****
To my ever-loyal pianist (ayoko sabihin
organist or
keyboard artist. Promise, ang sagwa pakinggan.), Mac. Salamat sa pagtitiyaga sa pagtugtog mo ng mga piyesang pinili ko para sa Kanya. Sa pilit na pag-abot ng
key mo at in the end eh ako pa rin ang nasusunod, salamat. Nag
ttranspose ka rin sa
key ko. Ahahaha. Salamat sa
gift of music which we both share. Maswerte akong nakatagpo ng kaibigang tulad mo na sa
low points ng buhay ko eh
instrumental lang ng
theme song ng
Lovingly Yours, Helen ang ipinangtatapat mo para bumagsak mga luha ko. Salamat, Mac. Hindi lang pinsan ang turing ko sa'yo.
Bestfriend and church bandmate pa. Sa susunod na pag-uwi ko,
God of Silence naman kakantahin ko. Ayan, umiiyak na naman ako.