When Asthma Attacks

A dose of Ventolin does not keep the doctor away, neither asthma and betrayal (oh, forget about it). Hindi na yata tumatalab ang gamot sa akin. Kulang na lang pati ang pinagbalatan ko ng tableta eh lunukin ko na rin matigil lang ang paghihingalo ko at pag-ubo. Burnt out na naman ako. Madalas kasi, sa asthma ko sinusukat yung stress level ko. Matagal-tagal na rin kasi na hindi ako sinusumpong ng asthma. Well, muntik na. Kung hindi pa nahulaan ni Ms. Ria na may asthma ako at maninigarilyo sana sya ng isang pakete (exag ako noh?) sa loob ng sasakyan nya (na nakabukas naman ang bintana) habang nakasakay ako sa kotse nya. Nitong huli, halu-halong dahilan ang nagtrigger sa pagsumpong ng asthma ko. Kumbaga sa cause of death, kumplikasyon. Andyan na yung pagod sa paglipat-lipat ng computer tables, sa pagpapakain at pag-aasikaso sa Pointwest trainees (ok lang, well-compensated naman with the likes of Thad), ang pag-uwi ng isang sakong Sinandomeng na bigas ko, ang paghihintay sa taxi nang pagkatagal-tagal, ang mausok na Gil Puyat Avenue, ang pagpapawis ng likod ko at ang pagkakatuyo rin nito sa likod ko, ang paninigarilyo ng Kuya ko, at ang desisyong mag-spend ng weekend sa QC (kasi ayon sa pinsan ko, mas polluted ang environment dun). Sayang, sinumpong pa talaga ako. Hindi ko tuloy naenjoy ang ulan sa maghapon. Hindi ko tuloy matagalan ang manood ng DVD dahil watery yung eyes ko. Hindi tuloy ako nakalabas at nakabili ng white long sleeves ko. Andami ko sana nagawa buong weekend pero tulog lang ang inatupag ko, nagbabakasakaling paggising ko, hindi na ako naghihingalo.

*****

Nagsimula ang lahat isang Byernes ng hapon noong high school ako. PE day ang Byernes sa LEC. Volleyball ang lesson (nakashorts pa ako nun ng black). Hindi pa natatapos ang game, nakaramdam na ako ng pagod. Ni hindi pa nga dumadapo yung bola sa mga kamay ko maliban sa tira ko o serve na 'di na rin naulit (bano!). Magaling kasi ako umiwas sa bola. Nakatayo lang ako sa court, patakbo-takbo, kunwa'y tatangkaing tamaan at ibalik sa kalaban ang bola pero aagawan lang ako ng kasama ko kahit na isigaw ko ang "Mine!" Nagpa-substitute na ako. Kinakapos na ako ng hininga. Pag-upo ko sa bangko (where I belong) eh parang umiikot na nang literal ang mundo ko. Mabilis. At parang kumikitid. Namumutla na pala ako. Abot-abot ang paghinga ko. Akala ko joke lang ang lahat. Seryoso pala na nangyayari yun. Pero nakasurvive ako. Buti na lang wala akong nakitang light at the end of the tunnel.

Kinahapunan nun, pagkatapos ng klase, sinundo ako ng Mama ko. (Sino kaya nagsumbong? Dyahe, sinusundo pa ako eh ok naman na ako.) Dumerecho kami sa Dagupan para mapacheck-up ako. Patpatin at gusgusin, kulang na lang talaga ilabel yung noo ko na "malnourished". Ang daming tanong. Kelan ako huling niregla? Regular ba? (First time ko maencounter yung mga ganitong tanong, promise) May history ba ng hypertension? Ng TB? At kung anu-ano pa. Lahat yun, Mama ko ang sumagot. (Sya ba ang maysakit?) Well, it boiled down into a thing: ASTHMA. Di ko alam paano nalaman ng duktor yun. Flinashlight nya lang yung loob ng bunganga ko, alam na nya?! Amazing! Allergic daw ako sa usok ng sigarilyo at pati alikabok. So that will oblige me to clean my room more often. Pambihira talaga.

May prescription agad. Nebulizer. Nakakaloka. Pero maige na rin kesa ang painumin ako ng pinagpakuluan ng butiki o ang paglanguyin ako sa dagat. Effort.